برای آنکه جنبش «زن، زندگی، آزادی» نمیرد!
فراخوانی انترناسیونالیستی برای آزادی زندانیان سیاسی
همه میدانند که در نظام سیاسی ایران حتی حداقلهای عدالت قضایی هم وجود ندارد؛ و اینکه اعدام یا مرگ مشکوک مخالفان سیاسی در زندانهای ایران پدیدهی نادری نیست. جنایاتی که در زندانها میگذرد ثبت نمیشود و تماشاگری ندارد؛ و مطابق معمول، زندانیان مجبور میشوند تحت شکنجه علیه خود اعتراف کنند، از جمله در برابر دوربین فیلمبرداری نهادهای امنیتی. ما بهعنوان جمعی از فعالان سیاسی تبعیدی و زندانیان سابق که بخشاً از کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱۹۸۸ جان به در بردهایم، نسبت به وقوع یک فاجعهی انسانی در زندانهای ایران بسیار نگرانیم. چون بنا به تجارب و شواهد متعدد دولت ایران سرکوب وحشیانهی اعتراضات خیایانی را در زندانها امتداد و بسط میدهد. ما از همهی وجدانهای بیدار جهان میخواهیم که ضمن اعتراض فعال علیه سرکوبهای خونین تظاهرکنندگان در خیابانها، صدای زندانیان سیاسی ایران باشند. چون باور داریم که همبستگی واقعی با مبارزات مردم ستمدیده در گرو حمایت از جان و آزادی کسانیست که بهدلیل این مبارزات گرفتار زندانها و شکنجه و عذاب میشوند. ما مصرانه از همهی فعالان مدنی و سازمانهای سیاسی در سطح جهان میخواهیم، فراتر از پشتیبانی از این فراخوان و کارزرار رسانهای، به هرطریق که میتوانند برای آزادی زندانیان سیاسی به رژیم ایران فشار بیاورند. از جمله با اطلاعرسانی فعال و مستمر؛ و برگزاری اکسیونهای اعتراضی علیه سرکوب در مقابل کنسولگریها و سفارتخانههای رژیم ایران. ما همچنین از همهی سازمانها و فعالان سیاسی و نهادهای حقوق بشری در همهی کشورها میخواهیم که سیاستمداران محلی و ملی خود را تحت فشار قرار دهند تا علیه سرکوب وحشیانه، بازداشت، شکنجه و اعدام زندانیان سیاسی در ایران واکنش موثری اتخاذ کنند.