نوشته‌ی: ماکسیمیلان کیسترز
ترجمه‌ی: کاووس بهزادی
انقلاب را نمی‌توان برعلیه دهقانان به‌پیش برد، قبل از هرچیز باید سعی شود، جایی‌که دهقانان به‌طور گسترده به‌عنوان مالک خصوصی وجود دارند، … دست به اقداماتی زد که از طریق آن‌ها، دهقانان وضعیت خود را مستقیماً بهتر ارزیابی کنند و بدین‌ترتیب آن‌ها را به انقلاب جلب کند
اثر اِلن میک‌سینز وود
نوشته‌ی: پل بلکلج
ترجمه‌ی: دلشاد عبادی
طبقه‌ی کارگر حتی بدون این‌که سوسیالیسم را هدف طبقاتی خود متصور کند، می‌تواند به‌طور منحصر به‌فردی آرمان سوسیالیسم را پیش برد (اگرچه به‌طور کامل به آن دست نمی‌یابد)، زیرا این منافع ذاتاً با استثمار طبقاتی سرمایه‌داری و سازمان تحت سلطه طبقاتی تولید مخالف است.
لوکزامبورگ، بوخارین و گروسمن: محدودیت‌های سرمایه
نوشته‌ی: پُل مَتیک
ترجمه‌ی: کمال خسروی
سرمایه‌داری نمی‌تواند «به‌طور اتوماتیک» دچار فروپاشی شود، زیرا سرمایه‌داری نظامی از روابط بین مردم است که با کنش‌های آن‌ها بنیان نهاده شده، بازتولید می‌شود و تغییر میکند؛ مردم «به‌طور خودانگیخته» شورش نمی‌کنند، بلکه بر اساس فهم‌شان از تجربه‌های‌شان، عمل می‌کنند.
سرمایه‌داری جهانی و دولت فراملی
نوشته‌ی: ویلیام آی. رابینسون
ترجمه‌ی: حسن مرتضوی
ما به مرحله‌ی فراملی کیفیتاً جدیدی در تکامل مستمر سرمایه‌داری جهانی وارد شده‌ایم که مشخصه‌ی آنْ شماری تغییرهای بنیادی در نظام سرمایه‌داری است، از جمله: ظهور سرمایه‌ی به‌واقع فراملی و ادغام هرکشور در یک نظام جهانی جدید تولید و مالی؛ ظهور یک طبقه‌ی سرمایه‌دار فراملی جدید یعنی یک گروه طبقاتی که به‌جای بازارها و مدارهای ملی، در بازارها و مدارهای انباشت جهانی جدید پایه دارد؛ ظهور دستگاه‌های دولت فراملی و ظهور روابط بدیع قدرت و نابرابری در جامعه‌ی جهانی. پویش این مرحله‌ی نوظهور سرمایه‌داری جهانی را نمی‌توان از دریچه‌ی تفکر دولت-ملت‌محور درک کرد. نمی‌گوییم که دولت-ملت دیگر مهم نیست، بلکه نظام دولت-ملت‌ها به‌عنوان واحدهای متعامل مجزا ــ نظام بین دولتی ــ دیگر اصل سازمان‌دهنده‌ی توسعه‌ی سرمایه‌دارانه یا چارچوب نهادیِ اصلی‌ای نیست که نیروهای اجتماعی و طبقاتی و پویش‌های سیاسی را شکل می‌دهد
به مناسبت ۸ مارس روز جهانی زن
نوشته‌ی: مریم الدوساری
ترجمه‌ی: مژگان بدیعی
تاریخ فمینیسم امپریالیستی هم‌چون نواری ضبط‌شده است که مدام تکرار می‌شود، با همان اشتباهات و خطاهای همیشگی؛ بدون این‌که از گذشته‌ی خود درس بگیرد. این سنت، غرق در مفهوم والای «آزادی»، اغلب همان ارزش‌های غربی را بر زنان در سراسر جهان تحمیل میکند که آشفتگی‌هایی نیز از پی خود برجای می‌گذارند.
نوشته‌ی: شیلا مک‌گرگور
ترجمه‌ی: فرزانه راجی
یکی از جنبه‌های رهایی، هم برای مردان و هم برای زنان، رشد و گسترش کامل پتانسیل ما به‌عنوان افراد، بدون توجه به جنسیت است. دوم، بینش ما از روابط جنسی انسانی این است که افراد، آزادانه وارد آن می‌شوند و بر اساس جذابیت، توافق و رضامندی متقابل است. این که این روابط کوتاه یا طولانی، با جنس مشابه یا مخالف، بین زوج‌های هم‌سن یا با اختلاف سنی زیاد باشد، تصمیم خود زوج‌ها خواهد بود. و در جهانی که رشد هر جنبه‌ای از شخصیت انسان را تشویق میکند، وابستگی مطلق به یک رابطه‌ی «عشقی» جای خود را به روابط متنوع‌تری بر اساس هم‌بستگی خواهد داد
نوشته‌ی: رابرت برنر
ترجمه‌ی: حسن مرتضوی
اقتصاد جهانی در سپتامبرـ‌اکتبر 1998 به اندازه یک مو با فروپاشی سراسری سیستم فاصله داشت، اما هاروی با مفهوم انباشتْ به مدد سلب‌مالکیت، راه را عملاً می‌گشاید تا انباشت اولیه‌ی مارکس در تطبیق آن با امروز … این مفهوم را از حیث انتفاع می‌اندازیم؟
انباشت سرمایه: بخش نخست، فصل سوم
نوشته‌ی: رزا لوکزامبورگ
ترجمه‌ی: کمال خسروی
نخست مارکس بود که در ارزشْ یک رابطه‌ی اجتماعیِ ویژه و برخاسته از شرایط معین تاریخی را برشناخت و به این ترتیب به تشخیص تمایز بین دو جنبه‌ی کارِ تولیدکننده‌ی کالا نائل شد: کار مشخص فردی و کار بی‌تمایز اجتماعی؛ و به میانجی این تمایز بود که او نخست توانست معمای پول را با افکندن پرتو درخشان چراغی روشنایی‌بخش بر آن، حل کند.
نوشته‌ی: بن فاین
ترجمه‌ی: حسن مرتضوی
هدف در این‌جا این است که کتاب امپریالیسم جدید در بافتاری گسترده‌تر از موضوعِ بی‌واسطه‌ی آن، از دو طریق بررسی شود، ابتدا به مسائل روش‌شناسی، روش و نظریه‌ی ارزش می‌پردازیم و این‌که چگونه روابط بین قوانین درونی سرمایه‌داری و بازنمایی ظاهری آن‌ها، قابل بررسی و تشریح است؟ دوم، تعیین سهم هاروی در تحولات عمومی‌تر در سراسر علوم اجتماعی است؛ هاروی به چه طریقی در آغاز هزاره، هم محیط روشن‌فکری را بازتاب می‌دهد و هم به آن کمک میکند؟
نوشته‌ی: غاده کرمی
ترجمه‌ی: مژگان بدیعی
اسرائیل هرگز برنامه‌ی شهرک‌سازی در سرزمین‌های فلسطینی را پنهان نکرد و آشکارا برای یهودی‌سازی بیت‌المقدس تلاش می‌کرد. در نهایت این شهر را پایتخت خود خواند و علیه هرگونه مخالفت با این اقدام غیرقانونی هیاهو به راه انداخت. اسرائیل موفق شد در روز روشن، اراضی فلسطینی را به مناطقی تحت محاصره، جدا از هم و بدون خطوط مواصلاتی تقسیم کند. در طی سال‌ها، سرزمین‌های اشغالی فلسطین را به‌گونه‌ای تغییر داده که گویی نه قانون بین‌المللی‌ای تصویب شده و نه مذاکرات صلحی بوده است. نتایج آن در نقشه‌‌ی سرزمین‌های اشغالی پیداست، شبکه‌ای از شهرک‌ها، جاده‌های کنارگذر و دیوار حائل که این سرزمین را به پازلی از قطعات اسرائیلی و فلسطینی تقسیم میکند. ازآن‌سو، هرگونه نقض حقوق بشر از سوی فلسطینی‌ها در تلویزیون پخش می‌شود، رسانه‌ها باآب‌وتاب آن را شرح می‌دهند، سازمان‌های مردم‌نهاد (NGO) از آن مستند می‌سازند و دیپلمات‌ها، کلیسا، گروه‌های بین‌المللی و انبوه ناظران آن را می‌بینند.
نقد: نقد اقتصاد سیاسی - نقد بتوارگی - نقد ایدئولوژی 