نوشته‌ی: مارتین امپسون
ترجمه‌ی: بیژن سپیدرودی

وسواس‌ فکری گاندی در پرهیز از خشونت و هراس او از مبارزه‌ی گسترده‌تر طبقاتی از پایین، پشتوانه‌ای بود که در برهه‌های حیاتی مبارزه‌ی کسانی را که فراتر از مرزهای کوته‌بینانه‌ی ساتیاگراها می‌رفتند، انکار می‌کرد یا عقب نگه می‌داشت. در رویداد «چائوری چاورا» که در سال ۱۹۲۲ رخ داد و پلیس مسلح بر روی معترضان آتش گشود، آن‌ها با آتش‌زدن یک کلانتری تلافی کردند. در این هجوم سه غیرنظامی و بیست‌و‌دو پلیس کشته شدند. در نتیجه، گاندی جنبش ملی عدم هم‌کاری را که در آن‌زمان درحال پیدایش بود، کنار گذاشت. به‌همین ترتیب، یک اعتصاب نیرومند 300هزار نفری در پشتیبانی از شورش توده‌ای 20هزار ملوان نیروی دریایی سلطنتی هند در بمبئی در فوریه سال ۱۹۴۶ آغاز شد. این رخدادها شاهد همبستگی بی‌سابقه‌ای بین لایه‌های گوناگون مردم بود. اما گاندی اعتصاب را محکوم کرد و آن‌را «ناشی از نا‌آگاهی و نادانی» خواند.