اجتماع دستها
برای همسایگان، همسنگران و همباوران
نوشتهی: افسون همصدایی
کنش رسانهای بدون مواجهه فیزیکی و گفتگوی رودررو، ما را بهسمت کنشهای فستفودی هدایت میکند. چرا که وقتی کنشی از رسانه آغاز میشود و به رسانه محدود میماند باید برای شنیده و خواندهشدن از قواعد رسانههای جمعی پیروی کند. بازه توجه در شبکههای اجتماعی کوتاه است و توجهشان بیشتر معطوف به صداهایی میشود که بتوانند در لحظهای کوتاه جنجال بیافرینند. مثلا اگر روایت آزار ما دربارهی کسی باشد که چندان شناختهشده نیست یا اگر آشنای پرمخاطبی نداشته باشیم که روایت ما را بازنشر کند روایت ما شنیده نخواهد شد. در واقع اگر به سمت گردهمایی بدنها پیش نرویم، یا در بهترین حالت از گردهمایی بدنها آغاز نکنیم، رسانه صدای ما را مصرف خواهد کرد و بعد از مدتی دور خواهد انداخت. این همان چیزی است که قدرتمندان سلطهگر میخواهند: ما را دلخوش کنند به خیال تاثیرگذاری و کنشورزی، خشم ما را تبدیل کنند به سرگرمی دیگران. چه کالایی بهتر از این برای دولتـملتهای سرکوبگر که از اجتماع و بسیج بدنهای عاصی در هراساند؟