نوشته‌ی: دومینیک پی‌یِترون
ترجمه‌‌ی: کامران صداقتی

نه تنها قانون کار، بلکه قانون مالیات هم با توجه به سلطه تکنولوژیک پلتفرم‌‌‌ها منسوخ به نظر می‌‌‌آید. چرا که پلتفرم‌‌‌ها می‌‌‌توانند به دلیل کاراکتر بین‌‌‌المللی و فرا مرزی خود محصولات و خدماتی را عرضه کنند، بدون آن‌که در کشور مربوطه عملاً محل کار داشته باشند. از آنجا که داشتن محل کار ثبت‌شده هنوز هم پیش شرط پرداخت مالیات است، درآمدهای پلتفرم‌‌‌ها از نظر قانون مالیات بین‌‌‌المللی در مواردی اصلاً قابل ثبت نیستند. از تنظیم یک قانون مالیات دیجیتال در سطح اتحادیه اروپا که مانع چنین وضعی باشد‌‌‌، تاکنون، از جمله توسط حکومت آلمان، جلوگیری شده است. علاوه بر این بسیاری از پلتفرم‌‌‌ها از مدل‌‌‌های کلاسیک فرار مالیاتی استفاده می‌‌‌کنند، به طور نمونه با انتقال سودهای شرکت‌‌‌های محلی خود به شرکت اصلی در ایرلند یا به کشورهایی که دارای نرخ مناسب‌‌‌تر مالیاتی هستند، از طریقِ پرداختِ حق‌امتیازهایِ مبالغه‌‌‌آمیز. مسئله دیگر از لحاظ قانون مالیاتی بازارهای دیجیتال مانند آمازون یا ای‌‌‌بِی، عدم پرداخت مالیات غیرمسقیم با توسل به عرضه‌کنندگان غیرمحلی است. آنها به این بهانه که پرداخت مالیات به عهده عرضه‌کنندگان غیرمحلی است، از مسئولیت شانه خالی می‌‌‌کنند، اما با ارائه قیمت‌‌‌های مناسب‌‌‌تر در پلتفرم‌‌‌های خود غیرمستقیم سود می‌‌‌برند.