قانون ارزش در گذار
از سرمايهداری صنعتی به سرمايهداری نوین
نوشتهی: کارلو ورچهلونه
ترجمهی: ساسان صدقی نیا
به این معنا بهدنبال آنتونیو نگری (1979 و 1996) میتوان گفت قانون ارزش اضافی در نگاه اول و بهنحوی جداییناپذیر بهعنوان قانون استثمار و آنتاگونیسم ظاهر میشود. این قانون، هم از نظر منطقی و هم از نظر تاریخی، بر قانون ارزش که زمان کار انتزاعی را معیار کار و ارزش کالاها قرار میدهد، مقدم است. این آخری تنها یک محصول و یک متغیر وابسته به قانون ارزش اضافی است. منشاء و معنای تاریخی قانون ارزش/زمان کار بهطور دقیق با پیکربندی روابط سرمايه و کار که با انقلاب صنعتی شکل میگیرد، مرتبط است. و در این بزنگاه تاریخی عقلانیت اقتصادی سرمایه یعنی قانون ارزش اضافی، در حقیقت کنترل مستقیم را برعهده گرفته و خود را در حوزه تولید و نیازهای آن بیان میکند و بهتدریج انگیزهی منطقی تولید و مصرف توده کالاها را بهوجود میآورد.